“The Big Bang” is het derde album van Fredo Bang en de opvolger van “Yes, I’m Sad” dat vorig jaar uitkwam. Dit jaar markeert zijn 10-jarig jubileum en hij is nog even melodieus als altijd.
Albumopener ‘Stretch’ weet je direct te pakken met lines als “My windows smokey like Chris Tucker from the tan” en “Rush-hour traffic, he a pull a Jackie Chan”. ‘Won’t Be Lonely’, geproduceerd door Lunchboy Lewis, valt op door een gospelkoor. Met 27 producers op het album is de muziek op het eerste gehoor nog behoorlijk consistent.
De eerste helft van het album gaat vooral over de liefde. En dat voor iemand die in 2020 beschuldigd werd van “attempted second degree murder”. Op ‘Overthinking’ is Loe Shimmy de eerste feature op het album. Heel indrukwekkend is zijn bijdrage niet. Na dit nummer verandert de sound van het album behoorlijk. Net als het voorgaande ‘Polyester’ rapt Fredo Bang op ‘Feel A Way’ een stuk agressiever.
Got my Glock on me right now, what the fuck is safe?
Told a bitch, “Get gone,” I don’t got no love to waste
‘Cause the way that we be livin’, we can die today
Op ‘Mystery’ is de melodische klank verdwenen. Ook is hierop vooral Hunee Rose te horen. Met ‘Talkin’ Softly’ gaat Fredo Bang opeens op de reggae toer, samen met Buju Banton. En op ‘Ms Reese’ manifesteert Bang zich als drill rapper. Het niveau van de eerste vijf nummers wordt niet meer gehaald. Het maakt dat “The Big Bang” zo toch nog een lange zit wordt en waarschijnlijk niet vaak op repeat zal gaan.