Pip Blom en Willem Smit hebben als Long Fling voor het eerst gezamenlijk een album uitgebracht. Als je al negen jaar met elkaar bent, dan mag je het inderdaad een long fling noemen. Pip Blom heeft onder haar eigen naam al een behoorlijke reputatie opgebouwd, met name in de UK. En Smit heeft met Personal Trainer ook geen onverdienstelijke carrière. Met Long Fling brengen ze nu tien liefdesliedjes uit.
Op openingsnummer ‘Pig’ zijn er al direct al enkele ontboezemingen. Ontbijten met chinees eten? Ik heb het zelf nog nooit gedaan, maar Pip Blom en Willem Smit blijkbaar wel. Een lekker poppy nummer waar naast het gitaarwerk de synths niet worden vergeten en tussen neus en lippen door Nirvana wordt geciteerd. Voor ‘Mouse House’ lijkt bij de inspiratie bij LCD Soundsystem vandaan te komen. (‘Daft Punk Is Playing In My House’). En ‘Weird Peace’ klinkt alsof het uit de koker van Oscar Scheller had kunnen komen.
Originele songstructuren
De zucht naar originaliteit leidt tot ‘Flung’, dat inderdaad zeer afwijkend is en nogal moet wennen. Je zou het artrock kunnen noemen. Opvallend is dat Smit het weer over eten heeft. En vindt hij nou dat dit klaar hoort te staan als hij thuiskomt? Dat is wel een heel ouderwetse opvatting.
‘Cool Bottle Water Park’ is het meest uptempo nummer. Ook hier wordt weer gebruik gemaakt van afwijkende songstructuren. Dat valt vooral op als Blom en Smit tegendraads van elkaar zingen. ‘Waste Line’ is eveneens bijzonder experimenteel. Dit keer qua ritmes en samenspel. Long Fling lijkt zich vooral in de muziek te verliezen, de tekst is daarbij een noodzakelijk kwaad. Het repetitieve karakter van het nummer ‘Shoes’ onderstreept dit. Continu vechten de wens om herkenbaar en poppy te blijven met hun experimenteerdrift. Het levert een opmerkelijk en verslavend lekker plaatje op.