Als er één kabinet model staat voor de poldercultuur was dat het laatste kabinet (IV) van Balkenende wel. Het kwam al uiterst moeizaam tot stand, maar wonder boven wonder vloog het ene na het andere compromis uit de hoge hoed van de minister-president. Het was echter de vastberadenheid en daadkracht van Wouter Bos die de drie grote banken door de crisis loodsten. Bos nam er zelfs een verslechterde relatie met België voor op de koop toe.
Over gevoelige onderwerpen als de hypotheekrente, het verhogen van de AOW-leeftijd en Uruzgan heeft Bos de mening van de PvdA nooit onder stoelen en banken gestoken en bleek de partij eveneens standvastig. Balkenende bleef toch vooral de bruggenbouwer die alle opties open wilde houden, behalve -zeker in het geval van Uruzgan- die van Bos. Want dat zou de V.S. zacht gezegd niet waarderen.
Het zwijgen opgelegd?
Wouter Bos mocht van Balkenende niet meer praten over de standpunten van de PvdA, slechts over die van het kabinet. In een tijd dat alles openlijk wordt besproken, van de bonussen van bankdirecteuren tot de relatieperikelen van Yolanthe en Jan, komt deze manier van regeren wel erg regentesk over. Wat is er mis mee dat bekend wordt dat de linker- en rechtervleugel van het kabinet er allebei een ander standpunt op nahouden bij sommige, zo niet alle onderwerpen? Dat is toch alleen maar logisch gezien hun gedachtegoed.
Jokkende minister-president
Dat Balkenende jokt over zijn eveneens jokkende partijgenoot Maxime Verhagen (tegen de NAVO. Of het nu wel of niet waar is, waar rook is is vuur…) stuit veel meer tegen de borst. Om het nog ingewikkelder te maken ontkent Verhagen niet alleen dat hij tegen de NAVO gelogen heeft over een consensus inzake Uruzgan, van het indienen van zijn ontslag afgelopen vrijdag zou nu opeens ook niets waar van zijn.
Voorlopig is Wouter Bos nog niet op een jokje of vluchtgedrag te betrappen. Sterker nog, hij heeft besloten in de tweede kamer te gaan zitten als kamerlid nu het kabinet demissionair is. Of het nu om poepluiers of kamerwerk gaat, blijkbaar is Bos nergens te beroerd voor. Ik ben benieuwd of Balkenende zijn voorbeeld op gaat volgen. Want voorlopig moet er nog steeds een beslissing over Uruzgan worden genomen. Of is deze tegelijk met de val van het kabinet genomen? Want mag een demissionair kabinet nog wel zulke beslissingen nemen?
” Sterker nog, hij heeft besloten in de tweede kamer te gaan zitten als kamerlid nu het kabinet demissionair is. Of het nu om poepluiers of kamerwerk gaat, blijkbaar is Bos nergens te beroerd voor.”
De actualitit snelt voort. Het worden dus poepluiers voor Bos. Ik vond hem sterk als minister van Financiën. Ik zou niet weten wie het beter had kunnen doen dan hij. We zijn geprezen dat gekke Geert het toen niet voor het zeggen had. Hopelijk krijgt die het ook nooit voor het zeggen). PvdA eindelijk zijn rug recht gehouden in het Uruzgan debat. En terecht. De missie was al eens verlengd. Daarbij snapte ik de hele discussie niet. De tweede kamer had al in meerderheid besloten dat in augustus 2010 de missie afgelopen zou zijn. Dus al was Bos overstag gegaan, er was geen kamer meerderheid. De missie was sowieso afgelopen. De rat maxine verhagen heeft een kwalijke dubbelrol gespeeld. bah. Enge man. En nu Cohen. Ik heb liever Bos. Kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat het ook een politiek partij spel is. Bos die het voorwerk heeft opgeknapt en nu de populaire Cohen naar voren schuiven. Daaaggg CDA, Groen Links en D’66.
Alleen kijken hoeveel mafkezen er op de PVV stemmen. Maar uiteindelijk leven we in een democratie. En iedere democratie krijgt de regering die het verdient.