Jan Wijnen wilde op de middelbare school al schrijver worden. “Maar dat mocht niet met HBS-B,” zo zegt hij. “Dus werd ik maar aardrijkskundeleraar.” Het is aan de directeur van de school waar hij werkzaam was, te danken dat het er toch nog van gekomen is. “Toen ik 57 was geworden, vroeg hij naar mijn plannen voor het komend schooljaar. Twee dagen werken en eindelijk dat boek schrijven, grapte ik,” vertelt Wijnen. Aan het einde van het schooljaar werd hij echter gevraagd hoe serieus zijn schrijfplannen waren. “En toen heb het toch maar gedaan,” aldus Jan Wijnen.
Korte presentatie
Hoe begenadigd hij ook is als verteller, hier laat Jan Wijnen het bij op de presentatie-avond. In plaats van enkele fragmenten te kiezen, pakt hij zijn debuut, de verhalen-bundel Het kwade amen, ter hand en draagt één verhaal van begin tot eind voor. Over een studente aan de kunstacademie die wel heel lugubere inspiratiebronnen aan moet spreken om tot een schilderij te komen.
Aan Anton Valens de vraag wat hij, als professioneel kunstschilder, van het verhaal vindt. Eindelijk een discussie en de avond lijkt wat tot leven te komen. “Gelukkig heb ik een andere werkwijze,” vertelt Valens en geeft – jammer genoeg – niet zijn mening als schrijver over dit verhaal.