Sinds streaming gemeengoed is geworden, gaat het eigenlijk nog maar over één ding: verdient een artiest nog wel genoeg? Pitchfork toonde in 2015 al aan dat de waarde van een album sinds 2009 flink is gedaald. Van gemiddeld 18 dollar naar 12 dollar en zoals je wellicht weet ontvangt een artiest maar een percentage van de opbrengst. Maar wie luistert er nog naar een album?
Alles draait (weer) om singles
Tegenwoordig luisteren we naar playlists. Alles draait (weer) om singles. De waarde van een single lag altijd rond de vijf dollar, maar tegenwoordig is dat nog maar $1,50. Maar is dat nu weinig of verdienden artiesten tot aan de jaren ’90 te veel? Daar geeft het onderzoek van Pitchfork geen antwoord op.
Artiesten hebben nu wel een beter inzicht hoe vaak er naar hen muziek wordt geluisterd. Dat wist je bij een cd niet. Maar ik kan je vertellen dat ik genoeg cd’s heb die ik waarschijnlijk niet vaker dan 1 keer heb gedraaid. Heb ik daar dan gewoon niet te veel voor betaald? (Je kunt ook de vraag stellen waarom heb je die cd’s gekocht.)
Streaming eerlijk model?
In dat opzicht lijkt het streaming model, de artiest krijgt elke keer dat je naar hem luistert betaald, eerlijker voor de consument. Nu is het nog van belang de juiste prijs daarvoor te bepalen. Daarvoor hebben o.a. Universal Music, Sony Music, Warner Music, Spotify, YouTube, Pandora, Netflix, SoundCloud en SiriusXM nu de koppen bij elkaar gestoken.
Ze nemen zitting in een initiatief van The Berklee College of Music’s Institute for Creative (BerkleeICE) en het MIT Media Lab dat de naam Open Music Initiative (OMI) heeft gekregen.
“[The] issues we face across the music industry are complex but what we want is simple: a thriving creative economy that benefits everyone, from creators to companies to consumers. Open Music presents an opportunity to solve some intractable problems and to change the narrative between music and tech.”
Zelf denk ik dat de oplossing hem in het enorme aanbod zit. Deze overtreft nu ruimschoots de vraag en volgens het economische principe leidt dat altijd tot een (te) lage prijs voor het gebodene.