Erg veel plezier aan het bezoeken van concerten heb ik de laatste tijd niet meer. Het publiek hoort tegenwoordig liever zichzelf praten dan de artiest waar een kaartje voor is gekocht. Er zijn festivals waar het publiek met zijn rug naar het podium staat. Zo erg was het niet in de Melkweg. Al had voorprogramma Brian Wright wel erg last van het luidruchtige geroezemoes.
Uit voorzorg waren er al posters opgehangen die het publiek tot stilte maanden. Tevergeefs. Maar het moment waarop Tom McRae het podium betrad viel het publiek stil. Er werd door de hele Melkweg aandachtig geluisterd naar de intense opening van Tom. Persoonlijk werd ik erg blij van het live ten gehore brengen van Vampire Heart, één van mijn favoriete Tom McRae nummers afkomstig van zijn derde album All Maps Welcome. Het publiek reageerde echter het meest enthousiast op de nummers van zijn debuutalbum.
Omdat er tegenwoordig niet meer zo heel veel geld valt te verdienen probeert Tom McRae zichzelf zo commercieel mogelijk uit te buiten. Zo is er de Tombrella, een paraplu te koop tijdens concerten. Als je deze paraplu opent regent het alleen op jou. Er is een Mcraedio die 24 uur per dag slecht nieuws breng. Een Mcraenbow bestaande uit zeven kleuren grijs die eindigt bij een pot, nee niet met goud, maar met stront. De Mcrayons zijn krijtjes, allemaal zwart. Het publiek suggereert een Tom Tom. Die is er al, alleen hij wijst je steeds de verkeerde weg.
[ad#Fullbanner]
Alphabet of Hurricanes
Naar aanleiding van zijn laatste album Alphabet of Hurricanes hebben diverse critici Tom McRae afgeschreven. Ik moet het album nog beluisteren maar het concert geeft hier geen enkele aanleiding toe. Hij kruipt onder je huid met zijn intense ballads en blaast je omver als de band op stoom komt. Op momenten kon je een speld horen vallen, de brok in je keel wegslikken maakte al te veel herrie. Iedere artiest doet tegenwoordig aan publieksparticipatie maar niemand laat mij zo hard zingen als Tom McRae. Een Tom McRae concert doet je weer beseffen hoe waardevol muziek is.