“Gloria Duplex” is het tweede album van Henry Jamison. Conceptueel sluit het aan bij de Sire campagne kinderen (heus niet alleen jongens) kind te laten zijn. Al hebben jongens wel meer de behoefte hun oerenergie kwijt te kunnen.
Iets wat door de moderne maatschappij de kop wordt ingedrukt. Met allerlei problemen van dien.
Oase van rust
Luisterend naar de muziek is het Henry Jamison wel gelukt die oerenergie kwijt te raken. “Gloria Duplex” is een oase van rust. Maar geen moment hoeft Jamison te vrezen dat hij daardoor de aandacht van de luisteraar verliest.
Het omdenken van Henry Jamison
De albumtitel “Gloria Duplex” is een latijnse term die gebruikt wordt om aan te geven dat iets van meerdere kanten moet worden bekeken. Omdenken plegen we dat ook wel te noemen. Henry Jamison maakt er vaak gebruik van in zijn teksten.
De strijd tussen vader en zoon
Op albumopener ‘Gloria’ wordt de geijkte vader/zoon relatie bezongen. De eeuwige strijd om beter te zijn. Ook op ‘Boys’ en ‘Florence Nightingale’ komt deze maatschappelijke druk aan bod.
Een groot thema als zelfopoffering wordt op ‘Stars’ geniaal verwoordt.
Damien Rice
‘Ether Garden’ is de weg die ik Damien Rice graag op had horen gaan. Op ‘True North’ doet Jamison een #metoo-tje. Terwijl hij op ‘The Magic Lantern’ duidelijk maakt dat het gras ergens anders heus niet groener is.
GTA
Het lijkt een nostalgische wereld die Henry Jamison voor ogen heeft tot hij op ‘In March’ opeens zingt over het spelen van GTA met een vriend. En weer zuigt hij de luisteraar het verhaal in dat hij wil vertellen. “Gloria Duplex” is voorlopig mijn plaat van het jaar.
Beluister het album “Gloria Duplex” op Spotify. (met de koptelefoon op voor nog meer impact)