AASS is een betrekkelijk nieuw duo bestaande uit Arthur Adam en Stefan Schneider. Na ruim 2 jaar samenspelen is het moment gekomen hun muziek wereldkundig te maken.
Geen overdubs
Het knappe aan het debuutalbum “A soundtrack for new memories” is dat de tracks in de studio live zijn opgenomen. Zonder overdubs en toevoegingen en ook bijna geen edits. Dat is voor een drie minuten durend songfestivalliedje al een enorme uitdaging.
Maar in de wetenschap dat er ook een compositie van 11 minuten opstaat lijkt het een schier onmogelijke opgave. Helemaal als je bedenkt hoezeer er over het algemeen nog aan live albums wordt gesleuteld.
Improvisatie
AASS werkt volgens een jazzformat. Er is een thema, enkele terugkerende motieven en een tekst. De rest is improvisatie. Het is lastig mensen met Jazzmuziek echt te raken. Muzikaal heeft AASS echter vooral raakvlakken met postrock.
De stem van Arthur Adam doet nog meer dan anders denken aan de illustere Jeff Buckley. Ook omdat het muzikaal in het verlengde ligt.
The xx en Radiohead als baken
Op openingsnummer ‘hiss/static’ zijn ook The xx en Radiohead een baken. Kijk uit want voor je het weet zit je rustig een half uur alleen naar dit nummer te luisteren terwijl er nog zoveel ander moois opstaat.
Maar als aan het einde ook Stefan Schneider helemaal los gaat is het moeilijk niet op repeat te drukken.
Arthur Adam die in het Nederlands zingt
Titeltrack ‘A soundtrack for new memories’ weet misschien nog wel meer indruk te maken. Zeker als het gitaarwerk wat steviger wordt en Arthur Adam zijn stem de melodie vormt.
Op ‘Prisma’ gaat AASS wél op de jazzy tour. En horen we Arthur Adam, volgens mij voor het eerst in zijn carrière, in het Nederlands zingen.
AASS spreekt tot de verbeelding
‘Drive #1’ lijkt van alle nummers nog het meest van een conventioneel nummer weg te hebben. Tot Stefan Schneider besluit om zich even uit te leven. Op ‘Learn How To Fly’ blijft het tot halverwege het nummer spannend welke richting het opgaat.
Het is natuurlijk de opmaat naar de compositie die daarop volgt getiteld ‘Stealth’. Met name het slagwerk van Stefan Schneider slaagt er uitstekend in adembenemend vliegwerk muzikaal te verbeelden.
Een politieke plaat?
Het afsluitende ‘Drive #2’ fungeert vervolgens als stilte na de storm. Ondertussen tekstueel verwijzend naar deel 1 van deze compositie. Een kippenvel opwekkende afsluiting.
En opeens realiseer ik me dat dit mogelijk de meest politieke plaat is waar we Arthur Adam ooit op hebben gehoord. Een enorme schop tegen het establishment dat tegenwoordig grossiert in rechtlijnigheid.
Beluister het album “A soundtrack for new memories” op Spotify.