Albums. Het blijven toch magische dingen. Ik werd er weer eens van doordrongen bij het beluisteren van “Diary Of Me”, het debuutalbum van Mahalia. Alle nummers die er op staan waren al uitgebracht voordat het album uitkwam. Maar toen ik vlak voor de release naar de playlist luisterde die ik daarvan had gemaakt, werd ik nog niet heel enthousiast. Ik had mijn favorieten, maar niet alle nummers hadden dezelfde uitwerking op me. Hoe anders bij het beluisteren van het album, in de volgorde zoals de artiest het heeft bedoeld.
Een waardige introductie
Het album start met de licht jazzy tracks zoals ’17’ en ‘Silly Girl’. “Fighting is for little kids” Vooral bij het openingsnummer kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze het schreef toen ze pas zeventien was. Heel knap. ‘Never Change’ is meer pop, vergelijkbaar met de sound waarmee Adele debuteerde. Het naar haarzelf vernoemde ‘Mahalia’ is springerig van aard. Een waardige introductie.
Geen Back Up Plan
Op de midtempo track ‘Rollercoaster’ blijft Mahalia goed de aandacht vasthouden doordat ze af en toe los van de melodie lijkt te komen. ‘I Remember’ geeft hoop. Hoop dat de kunst om een goede ballad te schrijven nooit verloren gaat. ‘Back Up Plan’ stemt tot nadenken voor al die mensen die altijd maar zekerheid willen. Is het niet beter om dat achter te laten en je dromen na te streven?
Het spel van verleiden
‘Marry You’ houdt de prachtige belofte in zich van een gelukkige toekomst. Maar daarvoor moet je eerst van jezelf houden zoals Mahalia op ‘Independence Day’ zingt. ‘Begin Again’ is de grappige afsluiter waar het spel van verleiden anno nu via Instagram en Snapchat wordt bezongen.
En zo vervult elk liedje zijn rol (‘Rollercoaster’ zelfs twee keer met de akoestische versie als bonustrack). En belangrijker nog, alles grijpt alles muzikaal in elkaar waardoor het album “Diary Of Me” één geheel wordt en geen minuut verveelt.