Ik weet niet of er wel eens eerder twee recensies van een album zijn geschreven door een en dezelfde persoon. Feit is dat elke keer wanneer het album “Cold Engine Start” van Reveller op de redactie werd gedraaid de behoefte om nog een recensie te schrijven alleen maar groter werd. Een half jaar na de eerste recensie onderstaand een tweede poging om onder woorden te brengen wat het album “Cold Engine Start” van Reveller teweegbrengt:
De afgelopen twee, drie jaar heeft Reveller naam gemaakt met een aantal klinkende singles. Een mooi natuurlijk proces die hebben geleid tot het uitkomen van debuut “Cold Engine Start”. De waarheid is natuurlijk dat Reveller al voldoende warmgedraaid is om voortvarend van start te gaan.
Titeltrack ‘Cold Engine Start’ die het album opent kent een groots, melancholisch gitaargeluid. Een beetje zoals de band Cracker daar in hun hoogtijdagen, halverwege de 90s, patent op hadden. Uit de wijze waarop strijkers een rol spelen op het debuutalbum “Cold Engine Start” van Reveller blijkt dat de band niet terugschrikt voor een portie pathos. Ook tweede track ‘This Armor’ is weer meeslepend en tegelijkertijd bijzonder toegankelijk. ‘Seeking Up The Danger’ is een prachtige popballad. Kop, staart, koortjes, alles zit erin.
Het akoestische ‘Absolute Zero’ legt de nadruk op de prachtige zang van Reveller en bevat weer dat mooie, melancholische gitaargeluid. Ditmaal verwekt in een gedenkwaardige solo. ‘Pulse’ bevat een riff die het onmogelijk maakt je voeten niet mee te bewegen.
Op ‘Play’ zingt Reveller in rake bewoordingen over het huidige menselijke bestaan in de westerse wereld waar we ons omringen met kunstmatige spullen in plaats van levendig gezelschap. Misschien dat het Reveller lukt de wereld wakker te schudden. In ieder geval bewijzen ze dat rock nog lang niet dood is.