“West Towards South” is het tiende album van Jeffrey Halford and the Healers. De plaat trapt niet gemakkelijk af met het praatgezongen titelnummer. Hoewel, Robbie Robertson scoorde er ooit een legitieme Top 40 hit mee.
Jeffrey Halford gaat Deeper Than Hell
Op ‘Deeper Than Hell’ gaat het in galop verder. Zou Jeffrey Halford weten dat het inmiddels 2019 is en het niet meer zo gewaardeerd wordt als je in het wilde weg met je geweer in de lucht schiet?
Stoïcijns blijft hij zijn verhalen op je afvuren. Over lafaards die iemand in de rug schieten. (‘Dead Man’s Hand’).
Het zuidelijke temperament van Jeffrey Halford
Over zulke ongeschreven regels lijkt men zich in 2019 nog minder druk te maken dan in het wilde westen al het geval was. En toch blijf je luisteren. Door het zuidelijke temperament in de songs, de a-typische voordracht en de killerriffs waarop je wordt getrakteerd.
Onderhuidse spanning
Een nummer als ‘Gallows’ drijft op de onderhuidse spanning die het oplevert. Op ‘Sea of Cortez’ horen we een goudzoeker zijn geld verbrassen. Terwijl op ‘A Town Called Slow’ de saloonbarpianist zich roert.
Prachtig strijkerarrangement
Met het nummer ‘Geronimo’ werpt Jeffrey Halford de ongeschreven muzikale regels terzijde waar hij zich aan conformeert. Een prachtig strijkarrangement begeleidt hem. Het afsluitende ‘Ballad of Ambrose and Cyrus’ overtuigt vooral door de slide gitaar.
“West Towards South” is een prima album, maar weet op een of andere manier toch niet helemaal te beklijven. Iets meer eigenzinnigheid was zeker op zijn plaats geweest.
Beluister het album “West Towards South” via Spotify.