Indie

Howart is het muzikale debuut van kunstenares Anneke Nieuwdorp. Het zes tracks tellende minialbum beschrijft de transformatie van een meisje naar een volwassen vrouw. Als het de bedoeling is duidelijk te maken dat dit een angstaanjagende ervaring is dan komt de boodschap goed over.

Twin Peaks

Het openingsnummer is even mysterieus als de Twin Peaks serie. Alsof je je in de ‘Dreams’ van FBI agent Dale Cooper bevindt. Op ‘Adore’ zorgt het ritme voor een hallucinerend effect. Vervolgens wordt de ‘Focus’ verlegd naar engelachtige vocalen. De muziek wordt daarbij steeds elektronischer.

Radiohead

Met ‘Market’ lijkt er ook een poppy nummer op “Howart” te staan. Maar schijn bedriegt.

De band betreedt met de zes nummers een onontgonnen pad. Waarbij invloeden van een band als Radiohead gecombineerd worden met ambient en klassieke muziek. Maar ook poezie, zoals een gedicht van de hand van William Butler Yeats.

Howart live

Kortom een bijzonder project dat ook live te bewonderen zal zijn. Dan met de hulp van Dave Mollen (drums), Gino Miniutti (bas) en Stefan Breuer (gas, zang). “Howart” zal uitkomen op 12″ vinyl en is te beluisteren en te bestellen op Bandcamp.

The Classic Kids zetten hun beste beentje voort in de video voor single ‘Better Days’. New York wordt op zijn kop gezet. Zelfs bij een dakloze wordt gevraagd om het eens van de zonnige kant te bekijken.

Elmo, Mickey Mouse en de Hulk. Iedereen draagt zijn steentje bij. De wereld moet weten dat er ‘Better Days’ in aantocht zijn.

The Classic Kids geven de wereld een vrolijker aangezicht

The Classic Kids is in 2013 opgericht en bestaat uit Eric James (Bass/Vocals), Matty Boy (Guitar/Vocals), Max Dean (Guitar) en Mikey G (Drums). Met als doel met hun indie pop/ retro rock’n’roll sound de wereld een vrolijker aangezicht te geven.

Met de videoclip voor ‘Better Days’ lukt het in ieder geval om een glimlach op het gezicht te toveren.

Na Ronnie Flex zijn “Nori” en “Plush Seats” van Calvin Valentine nog meer mixtapes. Want ook “Myths 003” van Dungen en Woods valt niet anders te categoriseren. Het is de derde keer dat label Mexican Summer twee artiesten samen brengt om de voorpret voor hun festival Marfa Myths te soundtracken.

Verwacht geen compilatiealbum met daarop de geprogrammeerde acts. Daarvoor hebben we tegenwoordig een playlist.

Wel kun je zeven nieuwe tracks verwachten van Gustav Ejstes & Reine Fiske van het Zweedse Dungen en Jeremy Earl & Jarvis Taveniere van het New Yorkse Woods.

Dungen Woods vangt de sfeer van Marfa Myths goed samen

“Myths 003” is opgenomen in de West-Texaanse woestijn en vangt heel goed de sfeer van het festival samen. Uitgestrekte zandoppervlakten bezaaid met tenten is het eerste waar je aan denkt bij het beluisteren van het nummer ‘Loops’. De vrije hippiecultuur en spiritualiteit komen er samen.

Mysterieus

Op ‘Turn Around’ leidt een verslavende melodie je rond. ‘Marfa Sunset’ laat je ontwaken in een mysterieuze wereld gevuld met nieuwe indrukken. ‘Jag Ville Va Kvar’ wordt in het Zweeds gezongen. Maar komt door de muzikale begeleiding een stuk warmbloediger over. Watertandend kijken we naar de line up.

Beluister “Myths 003” op Spotify.

Met de acceptatie van streaming platformen als voornaamste manier om muziek te consumeren lijken de kritische noten hierover steeds meer naar de achtergrond te verdwijnen. Nog meer dan voorheen worden cijfers gekoppeld aan kwaliteit.

Iets wat veel streams heeft wordt automatisch goed gevonden en vice versa. Vroeger gebeurde dat ook wel. Maar voor mijn gevoel was er toen toch meer waardering voor de muziek die o.b.v. de verkoopcijfers buiten de Top 40 viel.

Algoritmes aan de macht

Alles lijkt tegenwoordig wel makkelijk behapbaar, uptempo en kort te moeten zijn. Vooral singles worden veel beluisterd. Deze zijn immers makkelijk in te voegen in zo’n leuke, gezellige door een algoritme samengestelde playlist. Ook ik betrap mezelf erop. Het zorgde ervoor dat ik alle heisa rondom Sevdaliza niet zo goed begreep.

Fragmenten uit een groter geheel

Voor mijn playlist kon ik niet zoveel met de ietwat bevreemdende singles. Het leken eerder fragmenten uit een groter geheel dan afgeronde, behapbare verhalen. Dat grotere geheel is er nu met “The Calling”. In vergelijking met haar debuutalbum “Ison” lijkt alles beter op elkaar afgestemd te zijn. Een echte eenheid. Klassieke invloeden en instrumenten vormen daarbij een rode draad.

De teksten lijken een literaire functie te hebben. Mooie woorden en zinnen. Ze dienen echter een hoger belang en staan vooral in dienst van de muziek. Regelmatig treedt de Iranese roots van Sevdaliza op de voorgrond. Op ‘Soothsayer’ bijvoorbeeld dat overigens ook wel wat weg heeft van Michael Jackson zijn ‘Earth Song’.

Sevdaliza toont de ware kracht van muziek

In contact staan met de aarde en de mensen die ons omringen lijkt ten grondslag te liggen aan “The Calling”. Sevdaliza haar debuutalbum bedroeg het ouderwetse aantal van 70 minuten muziek. Waardoor “The Calling” met zijn dertig minuten een EP wordt genoemd. Qua impact valt het echter niet te onderschatten.

Dit is kunst die de ware kracht van muziek onthult. Ik hoop dan ook dat Sevdaliza niet opneemt als Giel belt.

Beluister “The Calling” op Spotify.