De Autorai vip-avond afgelopen woensdag en het Spaanse themafeest gisteren maakten het wat lastig om deze week te bloggen. En dat is nog niet alles. Ik zit namelijk op een schrijfcursus. Deze week heb ik een verhaal geschreven met een muzikaal tintje. Het leek me leuk deze te plaatsen. De opdracht was te schrijven over een kind dat thuiskomt van een rotschooldag en daarover wil vertellen. Moeder heeft er echter geen tijd voor. President Kennedy is namelijk net vermoord…
De moord op Kennedy
Daar sta ik dan met mijn ogen in brand. Ik hou me in. De hele weg terug van school naar huis. Huilen op straat doe je immers niet. Ook niet als je een meisje bent. Een huiskamer vol met vreemde mensen is daar ook niet de plek voor. Het lukt me echter niet meer de tranen weg te slikken met mijn dikke keel. Wat doen al die mensen hier ook. Ik wil mijn mama. Alleen mijn mama. Ik schreeuw het uit.
“Lia stop daar mee. Dat is toch geen gedrag voor een meisje van negen.”
“Ik ben tien,” snik ik tussen mijn tranen door.
Gisteren geworden want toen was ik jarig. Ik had me nog zo verheugd op vandaag, lekker naar school in de kleren die ik voor mijn verjaardag had gekregen.
“Wat zie je eruit!” Nu pas kijkt mama naar me. Op mijn blouse die vanochtend nog prachtig wit was zit bloed. Er ontbreken knopen en op de rug zit een scheur van mijn linkerschouder tot aan mijn rechterbil die je als je goed kijkt kunt zien samen met een stukje onderbroek dwars door het gaatje in mijn rok. Maar dat ziet mijn mama gelukkig allemaal niet.
“Nu ja. Kleed je om, we hebben het er later wel over.”
“Maar ik wil over school vertellen.” Alle vreemde ogen lijken nu dichterbij te komen.
“Dat doen we dan ook wel,” zegt mama,”Er zijn wel belangrijkere dingen te bespreken.” Ze pakt haar sherryglas terwijl haar ogen weer vochtig worden. Ze kijkt naar haar dochter en zegt dan op plechtige toon:”De president van Amerika is vermoord.”
“Wat is Elvis dood?”
“Nee, Elvis leeft nog maar iemand véél belangrijker is wel dood.”
Dat zegt mama natuurlijk alleen maar omdat ze hem niet in huis wil. Geen singletje, zelfs geen foto. Als ze Elvis op de radio hoort dan gaat de radio uit en blijft dan uit de gehele dag en het hele huis wordt in het nat gezet. “Het komt door zijn obscene bewegingen” heeft ze wel eens gezegd.
“Mama, ben ik nu obsceen,” zeg ik en ik draai me om.
Elvis Costello ?